Thijs de Neeve

Na twee individuele deelnames aan Alpe d’HuZes in 2013 en 2014, was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Mijn eigen herstel van Hodgkin (lymfeklierkanker) had ik met de twee deelnames van een mooie bekroning voorzien. Zowel qua fondsenwerving als qua sportieve prestatie had ik een niet onverdienstelijke prestatie geleverd al zeg ik het zelf. De voldoening van het inzetten voor een ander kon wat mij betreft wel wat nieuw elan gebruiken. In mijn eentje een berg op fietsen en geld ophalen voor kankeronderzoek had ik, om eerlijk te zijn, wel gezien. Ik was wel klaar met de relatieve eenzaamheid en voor het derde achtereenvolgende jaar dezelfde mensen aanschrijven voor een donatie, zag ik persoonlijk ook niet zo zitten.

Via vrienden kwam ik in contact met de Stichting 2climb2raise (2c2r). Het leek hen een super idee wanneer ik als getrainde sporter en ervaren Ad6-deelnemer, op een tandem van 2c2r, samen met Suzanne, deelnam aan de volgende editie van Ad6. Suzanne is haar behandeling veel minder fortuinlijk dan ik doorgekomen en kampt nog dagelijks met de fysieke gevolgen ervan. Het beklimmen van de Alpe d’Huez leek voor haar onhaalbaar, maar op een tandem samen naar boven gaf haar geheel nieuwe mogelijkheden. Zo kon Suus samen fietsen en kreeg ze van 2c2r ook begeleiding bij de algehele voorbereiding. Het team van 2c2r bestaat namelijk, naast ervaren fietsers, ook uit een kundige (medische) begeleidingsstaf. Voor mij was het samen trainen een verademing vergeleken met het eenzaam en alleen door de Haagse duinen en omstreken ploeteren. De rol van captain, zoals men de persoon voorop de tandem noemt, bracht voor mij ook de verantwoordelijkheid om Suus met raad en daad bij te staan. Dus niet alleen mijn ervaring als fietsende deelnemer kwam van pas, ook met mijn kennis en kunde rond sponsorwerving en dergelijke kon ik Suus helpen. Als stoker achterop de tandem kon zij zo samen met mij de uitdaging als team aangaan.

Onze voorbereidingen en met name de teamtrainingen in de omgeving van Elst en in Limburg verliepen niet altijd even vlekkeloos voor ons. Ik kan nu natuurlijk een mooi rozengeur en maneschijn verhaal op gaan hangen, maar zo’n eerste training op de tandem is gewoon niet een vanzelfsprekendheid. Juist mentaal was dat al een mooie testcase. Hoe ga je als koppel met elkaar en de fiets om? Daar wil je niet pas op de Alpe achter komen natuurlijk! Maar ook moesten we een training laten schieten, omdat het met de benen van Suus gewoon echt niet wilde. Dat soort tegenslagen pak je als team, denk ik, makkelijker op dan wanneer je solo deelneemt, omdat je elkaar er doorheen kan slepen. En ook al is opgeven geen optie, het moet allemaal wel verantwoord blijven natuurlijk.

De koersweek begin juni bleek intenser dan ik van te voren had gedacht. En niet alleen omdat je de spanning en emotie van je stoker meeneemt. In mijn rol als captain was ik niet zoveel bezig met mijzelf bewijzen en zo veel mogelijk geld bij elkaar fietsen. Juist door tijdens het fietsen goed naar Suus te luisteren hoe het met haar ging, was ik emotioneel ook veel gevoeliger voor wat er allemaal gebeurde. Wat zeker meespeelde was een persoonlijke ervaring afgelopen jaar. Leefde ik eerder in de bewust naïeve veronderstelling dat alle ervaringsdeskundigen in mijn omgeving net zo veel geluk zouden hebben als ik, niets bleek minder waar. Een goede vriendin van mij, Marianne, verloor het gevecht van die rotziekte in het paasweekend. Goede Vrijdag zouden we nog bij haar langs gaan, maar het heeft niet zo mogen zijn en in plaats van onze afspraak werd bij haar die dag de morfinepomp aangesloten. En dus had ik naast Suzanne ook Marianne op de spreekwoordelijke bagagedrager mee op de Alpe.

Mijn deelname als captain in team 2climb2raise werd zo de meest emotionele van de drie. Niet alleen vanwege het gemis dat overal op de berg heerst tijdens de koersweek. Daarnaast zal ik de spanning voor ‘D-day’ bij Suzanne en de rest van de stokers niet snel vergeten. Op de dinsdag waren we met de captains nog een mooie rit gaan maken en hadden de stokers rust. De meeste van hen gingen met de auto de Alpe verkennen en bij terugkomst in ons hotel zag ik dat Suus duidelijk onder de indruk was van die Alpenreus. We hebben daar toen uitgebreid over gesproken. Dat was één van de vele memorabele momenten om samen te ervaren. Het vertrouwen in elkaar werd er alleen maar sterker door. Twee dagen later, toen wij op een kilometer van de finish waren, klonk namelijk een heel ander geluid achter mij op de fiets. “Ik wil niet dat we er al zijn, ik wil nog een keer naar boven!” De euforie was voelbaar in alles en ik kon die tandem maar met moeite in bedwang houden. Als ik niet beter zou weten, had ik gedacht dat Suzanne me in zou halen!

Een meer dankbare ervaring kan ik me eigenlijk niet indenken. Het inzetten voor een ander door op een tandem een (ex-)patiënt mee naar boven te nemen, heeft voor mij meer dan een extra dimensie met een gouden randje gekregen. Als captain iemand achterop een onvergetelijke ervaring bezorgen, ik kan het iedereen van harte aanraden. Ik heb heel veel energie gehaald uit de saamhorigheid binnen team 2c2r en erg veel voldoening gekregen door de dankbaarheid van Suus. Samen de Alpe op, samen sterker!

Groetjes Thijs de Neeve
Deelnemer Ad6 2013-2015
Trotse captain van Suzanne