Sta op, Sta op en geef niet op. Klim uit dat dal weer naar de top

Margriet Eshuijs

Ja, uit dat dal ben ik geklommen. Ook ik, februari 2011. Van het ene op het andere moment patiënt. Dan kom je ineens in een heel diep dal. Ik was heel hard van plan om daar weer uit te klimmen. 2climb2raise heeft mij daar heel goed bij geholpen.

In een krantje stond een advertentie waarin ze mensen zochten die achterop een tandem aan de AlpeDuZes mee wilde doen. Ik werd meteen enthousiast. Ik had al zoveel overwonnen, deze top wilde ik ook bereiken.Na tal van binnen- en buitentrainingen (samen met mijn captain) waren we klaar voor de top in Frankrijk.

Wat er met je gebeurd is niet te beschrijven. De hele weg , vanaf de eerste binnentraining tot de top van de Alpe d’Huez wordt je naar boven gedragen. Dit gaf mij heel veel positieve energie. Hier voelde ik me echt beter door. Dit was wat ik nodig had.

Een geweldige ervaring die ik in 2012 en 2013 mee heb mogen maken waar ik nu nog vaak met plezier aan terug denk. Ik ben ook blijven sporten en heb er fijne vriendschappen aan over gehouden.

Mijn motto: Opgeven is geen optie!

Groeten, Marloes van der Heijden

Voor geen goud willen missen.Na mijn ziekte heb ik moeten leren leven met mijn oedeem… iets wat niet meevalt. Ik moet echt alles plannen en door mijn oedeemkousen, die ik altijd moet dragen, zijn sommige dingen niet echt makkelijk. Ik kan niet lang staan of zitten en moet elke dag een uur in een lymphe -presspak om mijn vocht weer omhoog te krijgen. Gedurende de dag krijg ik ook steeds meer last, omdat mijn benen zwaar worden en branderig gaan voelen. Het pak verlicht dit dan weer.

Een vriendin van mij heeft in 2014 meegefietst met 2climb2raise. Wat een ervaring. ‘Volgend jaar’ jij zei ze en ja…. waarom niet … dacht ik, maar toch… twijfel ..kan ik het wel aan… met mijn benen!!! Na een bezoek van Lau en Paul….. wist ik …ik moet dit doen… gewoon een keer iets doen wat eigenlijk niet meer kan en er is goede begeleiding bij dus nu of nooit …..dus het werd een nu….super spannend maar ook super leuk..Via mijn vriendin leerde ik Thijs kennen en het klikte dus Thijs werd mijn captain. De trainingen waren erg leuk. In Eindhoven hadden we spinning en in Limburg en bij Utrecht de buitentrainingen. Het was super. Maar wat eng zo op een tandem de eerst buitentraining. De eerste 20 min wilde ik echt niet en wilde ik echt afstappen, maar na even doorbijten en vertrouwen krijgen in Thijs, mijn captain, hadden we het door… samen opstappen tegelijk en samen afstappen en toen begon het genieten. Lekker buiten…mooie natuur en met het team echt gaaf…helaas heb ik één buitentraining over moeten slaan, omdat mijn benen echt niet meer wilden, maar goed: opgeven is geen optie … even rust pakken en de volgende training er weer vol voor gaan. Je moet gewoon goed naar je lichaam luisteren en gelukkig begrijpen ze dat bij 2climb2raise heel goed.

Wat ging de tijd toch snel en wat leefde ik er naartoe.. voordat ik het wist zaten we in de auto naar Frankrijk. We hebben het in twee dagen gedaan, omdat ik met mijn benen niet zo lang in de auto kan zitten. Het was een fijne reis en wat een super leuk hotel. Wat een uitzicht en genieten vanaf minuut 1….Op zondag lekker genoten van alles en iedereen en maandag de eerste bergtraining. Wat zag ik er tegen op, maar wat ging het goed en wat genoot ik ervan. Niet te beschrijven. Ik had wel een beetje last van mijn ademhaling door de hoogte, maar we gingen als een trein.

Dinsdag rustdag, dus lekker lunchen in het dorpje in en daarna de Alp op met de auto.. en toen werd ik stil… mijn god wat een steile berg. Miranda, een andere stoker, en ik kregen het te benauwd en kwamen dan ook vol tranen boven “moeten we hier omhoog?” Dit halen we nooit!! Gelukkig stonden er meer van ons team boven en die vertelden ons dat deze reactie heel normaal is. Even laten zakken en boven in het centrum kaarsen kopen voor onze dierbaren… wat een apart gevoel daar in het centrum en wat een saamhorigheid … heel apart en heel emotioneel allemaal.
Nog wit van de schrik kwamen we weer terug bij ons hotel en daar werden we goed opgevangen door iedereen. Opgeven is geen optie, dus met goede moed op naar de donderdag. D-day…..de donderdag, de dag met veel spanning in mijn lijf, maar wat had ik er een zin in. Ik zat in de middagploeg, dus moest de ochtend nog in het hotel uitrusten en relaxen en toen de bus in naar beneden naar de voet van de Alp om te starten … bloedheet was het, maar ik merkte er niets van. Ik heb de hele weg genoten en beleefd.. wat een ervaring, niet te beschrijven, en wat had ik een energie, geen moment heb ik gedacht dat ik het niet zou redden. Sterker nog, ik wilde nog een keer… ik wilde gewoon niet dat het ophield en dat het afgelopen was.

De finish was fantastisch; wat een ervaring; wat een emotie en wat een beleving!!!! Ik had dit voor geen goud willen missen… ik ben erg blij dat ik het met 2climb2raise ervaren heb. Het is zo apart, dat je als allemaal vreemden van elkaar zoiets intens meemaakt en je na één week op de berg zo een verbondenheid hebt met elkaar. Zo mooi en zo kostbaar. Iedereen leeft zo mee met elkaar en steunt elkaar. We hebben met elkaar gelachen, gehuild, gegeten, gedronken en gefeest.

Ik had deze week voor geen goud willen missen en ben blij en dankbaar dat ik dit mee heb mogen maken.. …Onvergetelijk en ik wil dan ook nogmaals iedereen van 2 climb2raise bedanken voor deze super ervaring en natuurlijk ook mijn captain Thijs… zonder hem had ik het niet waar kunnen maken.

Groeten, Suzanne van de Ven
Stoker 2015

Waarom doe je eigenlijk mee met dit bijzondere team? Hoe ben je bij het team 2Climb2Raise terecht gekomen?Nou dat ging zo…. Een aantal weken geleden las ik het boek Leef! van Laura Maaskant. Ze schrijft zelf het volgende over haar boek: Het boek gaat over de periode van 2009 tot en met nu. Ik leef alsof elke dag mijn eerste dag is, over die verwondering schrijf ik graag. Wat gebeurt er als op jonge leeftijd de weg naar de toekomst is geblokkeerd? Hoe haal ik zoveel mogelijk uit mijn leven? Wensen en dromen worden vervuld en alle details die het leven mij laat zien, maken mijn leven tot een kunstwerk, vol felle, levendige kleuren.

In het boek beschrijft ze hoe twee keer met haar familie de Mont Ventoux is op gefietst. Ik dacht, zou ik dat ook kunnen? Dat was op een zaterdagavond. Zondagmiddag eens gegoogled. En dan surf je zo van de ene berg de andere berg op, de Alpe d’Huez, de Nederlandse berg…. Op de website van het grote Alpe d’Huzes evenement zag ik een oproep staan Tandem zoekt team. Zondagavond zei ik tegen Guido…ik had eens gedacht he…en dan weet Guido al hoe laat het is…dat krijg ik Kim niet meer uit haar hoofd gepraat…Ik dacht dus, zullen wij dit samen gaan doen. Is goed, maar dan wel volgend jaar zodat we nog veel tijd hebben om te trainen. Veel tijd, tja. Maandag een mailtje gestuurd met de vraag of we ons al konden inschrijven voor het volgend jaar. Dat kon.

Maar toen belde Alex met de vraag waarom uitstellen als je zo enthousiast bent? Daar had ik eigenlijk geen antwoord op. Ik ben ook niet zo van het uitstellen. Volgend jaar klinkt ook zo ver weg. Maar ga ik dat dit jaar conditioneel wel halen? Samen met Guido wel.Eerlijk gezegd plan ik niks vooruit, ik leef met de dag maar dit is wel een heel mooi doel. Weer…Guido, ik had eens gedacht he…. We gaan het gewoon doen! En ik ben ook niet zo bang voor de beklimming van de berg maar meer voor hetgeen ik onderweg allemaal tegen ga komen. Zoveel emoties die ik niet deel, zoveel emoties die Guido niet deelt, zoveel emoties die de rit in de kanker-achtbaan zo verdomd zwaar en moeilijk maken. Maar hoe mooi is het om dit dan samen te doen. Samen als team in een team. Want je bent niet alleen, je doet het samen.

Inmiddels kennisgemaakt met de rest van team 2Climb2Raise en het voelt goed. Je wordt gedragen, verzorgd. De organisatie zit ontzettend goed in elkaar.

En daarom doe ik dus mee met dit team. Ik gun het zoveel meer mensen, lotgenoten die ik in de verschillende ziekenhuizen, Toon Hermans Huis, Adelante of zo maar op straat ben tegengekomen.

Groeten, Kim Bakker en (haar man) Guido Bakker (team 2016)

Als je het niet alleen kunt, doe het dan samen. Door het motto van 2climb2raise werd mijn droom werkelijkheid. Ik wilde “een berg verzetten” om te weten te komen in hoeverre mijn lichaam hersteld was van een ellendige periode, en ik weer vertrouwen kreeg in mijn eigen lichaam.

Samen met 2climb2raise, Johan mijn Captain en Alita en Lau als begeleiders, heb ik die “Berg verzet”. Wij hebben gelachen, hier en daar tranen gelaten, gefietst, elkaar aangemoedigd als een super team , en bovenop de TOP een echte overwinning gevierd.

Iedereen van team 2climb2raise, bedankt voor jullie steun en support tijdens mijn tocht “om de Berg te verzetten”. Dankzij jullie heb ik de TOP gehaald.

Lieve groet, Els
Stoker 2019

Ik ben 3 jaar geleden geopereerd voor nierkanker waarbij een nier is verwijderd. Een half jaar later zijn er uitzaaiingen ontdekt in mijn long. Eind 2015 bleken er ook plekjes in mijn hoofd te zitten…
Heftig? JA! Onbegrip? JA ??? Ja..Ja..NEE, IK (WIJ) GEVEN NIET OP!! Het is zo en IK (WIJ) MOETEN HIER VERDER MEE.

Ik krijg nu 2 jaar immunotherapie en op het moment dat ik dit schrijf, februari, is de uitzaaiing van de kanker al 2 jaar stabiel. Hier ben ik de medische wetenschap dankbaar voor, maar weet ook dat die stabiliteit zeer onzeker is, maar weet ook dat er bijwerkingen zijn, maar weet ook dat er nog veel onderzoek nodig is en daarom ook veel geld. Daarom is de Alpe d’HuZes voor mij de strijd die ik met deze uitdaging aanga. Twee vliegen in een klap, strijd en sport, beide goed en motiverend…

In 2015 ben ik als individuele deelnemer de berg op gegaan samen met Maxima Medisch centrum. Dat was een geweldige en inspirerende ervaring die ik niet had willen missen. Dit jaar (2016) wil ik met stichting 2climb2raise als team de berg op gaan. Dit doe ik met hulp van Laurien, mijn maatje en captain, en met vele anderen die verbonden zijn met 2climb2raise.

2climb2raise is een stichting met een organisatie erachter die je geweldig ondersteunt en begeleidt om toch zeker de berg op te komen, samen over de finish.Je doet het niet alleen, maar samen. Je komt in een warme en vriendelijke groep terecht. Mensen die weten wat het betekent en zorgen voor een steun in de rug.

Daarom: wil je met ons team 2climb2raise deze uitdaging aangaan, dan ben je van harte welkom..Samen zijn we sterk. Samen gaan we er voor en Samen op de tandem.

Groeten Ger.

Ik heb 2 dagen na mijn laatste operatie mij via twitter aangemeld als stoker. Mijn hoofd zei ‘je bent gek’, mijn gevoel zei ‘het gaat je veel brengen’. Ik ben heel blij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd.

In de aanloop van januari tot juni ben ik tijdens de voorbereidingen door een proces met ups en downs gegaan. Ik heb mezelf ook geregeld afgevraagd ‘Kan ik dit echt, moet ik dit mijn lichaam “aandoen”?’ Toch heb ik doorgezet, want mijn gevoel vertelde mij dat ik naar die befaamde berg wilde. Het is een belevenis geworden die ik nooit en dan ook nooit van mijn leven zal vergeten. Het heeft een grote impact gehad op mijn leven. De rit naar boven en het behalen van de finish heeft mij weer het vertrouwen in mijn lichaam gegeven.

Een dergelijke prestatie vijf maanden na diversen operaties en chemobehandelingen neerzetten, heeft mij wederom bevestigd om in mogelijkheden te geloven en niet in onmogelijkheden. Eveneens heeft het stellen van een doel, de fysieke voorbereidingen en de beklimming van de berg enorm bijgedragen aan mijn fysieke en mentale herstel. De gezamenlijke trainingen en de week in Frankrijk hebben ook bijzondere vriendschappen gebracht.

Ik heb respect voor 2climb2raise die zowel de trainingen als de week in Frankrijk zeer goed hebben georganiseerd én tevens een ontzettende goede sfeer en saamhorigheid wist te creëren. Ik ben jullie dan ook zeer dankbaar dat ik door jullie inzet deze belevenis heb mogen ervaren.

Groeten Vanessa

Wat een happening! Richting ons hotel in Oz kom je langs Grenoble, je ziet de hoge bergen en denkt waar ben ik aan begonnen. Doch we hebben ons voorbereid, vijf maanden trainen met een personal coach resulteerde in veel kracht, negen kilo afvallen en twaalf centimeter buikomvang kwijt, dat moet helpen.Aankomst bij het hotel, heerlijk de begroeting en de vele helpende handen, dit tekende gelijk de sfeer.

Dan maandag, een oefentochtje, met de bus naar beneden, wat een eind. Daarna op de tandem naar boven, het eerste stuk helling gaf me het gevoel er nooit in te zullen slagen, doch na enkele tientallen meters kregen we het ritme te pakken en konden we ook genieten van de omgeving. Boven gekomen bij het hotel is er de voldoening en de ontlading.
Wat een hechte groep, veel lof voor de mensen van 2climb2raise, wat ze hebbmileen gedaan die week was ongelooflijk en hartverwarmend.

De grote dag, veel spanning, het duurt naar mijn gevoel veel te lang voor we vertrekken, doch dan is het moment daar. Ook nu weer de eerste meters het gevoel krijgen en dan is daar de eerste bocht, nummer 20, dan heb ik dus bocht 21 gemist.

Een enorme ervaring, de klim, de omgeving, de deelnemers, de mensen die je aanmoedigen, de muziek, het uitzicht en vooral de emotie. De ontlading bij de finish was enorm.Hoe kun je de week en vooral de dag zelf beschrijven, niet dus, je moet het beleven, net als de berg.
Hulde nogmaals voor de mensen van 2climb2raise, zij maakten het tot een geweldig feest, wat mij en mijn captan Emile, en mijn familie altijd zal bijblijven.

Groeten ook van Emile en Simon.